Week 5. 365 Project

No i styczeń minął.
Kolejny miesiąc do odhaczenia, czyli zostały mi jeszcze tylko 4 operowania.
A teraz czas na przegląd tygodnia.

28/365
Kiedy Młode siedzą na chińskim to ja zazwyczaj robię się głodna.
Bo to akurat jest od 15-16 więc polska pora na jedzenie i mój polski brzuch się czegoś domaga.
Moim ulubionym fastfoodem w USA jest Panda Express.
Za niecałe 6 dolarów dostaję warzywa na parze, makaron chow mein i pyszność nad pysznościami, z której Panda słynie: Orange Chicken.
Jak sama nazwa wskazuje jest to kurczak w słodko-ostrej panierce o smaku pomarańczowym.
Mniammmmmmmm.
Po za tymi rzeczami można wybierać z ok 15 innych pyszności i dowolnie je mieszać.
Do tego zawsze dorzucają ciasteczko z wróżbą, które nigdy się nie myli..
Przez pewnien okres znajomi się śmiali, że dla mnie tydzień bez Pandy to tydzień stracony.
A dupka rośnie.
Tak czy siak lepsze to niż McDonek.

29/365
Nudny dzień.
Nie robiłam nic godnego uwieczenienia, dlatego postanowiłam zrobić zdjęcie folderu szkolnego Młodego.
Po jednej stronie są rzeczy, które mogą już zostać w domu, a po drugiej te, które muszą wrócić do szkoły na drugi dzień.
Nauczyciel codziennie zbiera i sprawdza te foldery.
Lekcje z Młodym odrabiam zawsze ja.
Ja się z nimi uczę wierszyków, uzupełniam ćwiczenia, pilnuję, żeby miał wszystko na miejscu, narysowane, przyniesione, ćwiczę z nim wymowę i robię dyktanda.
Hostka nie robi nic.
Podpisuje tylko to co jej pod nos podsuwam, bo musi być podpis rodzica, że dziecko odrobiło zadanie.

30/365
Na dworze bywa już bardzo ciepło, więc uznałam, że można rozpocząć sezon na smoothie.
Codziennie robię mega owocowe mieszanki.
Dzieci lubią moje smoothie dużo bardziej niż hosta, bo ja nie wrzucam tony przeterminowane jogurtu i odżywczych mieszanek, które zupełnie zmieniają smak.
Ja mieszam milion owoców z kostkami lodu i takie sorbety Młode wchłaniają w 5 sekund, a jego męczą przez pół dnia.
Dla mnie to też dobra sprawa, bo pozwala mi jakoś przetrwać do obiadu, który zazwyczaj jest dopiero ok 19.00.

31/365
Dzis miałam au pair meeting.
Moja koordynatorka to jedna wielka porażka.
Ogólnie to był mój czwarty, może piąty au pair meeting...
I to nie dlatego, że resztę omijałam.
Ona nic nie organizuje.
Dziś poszliśmy do Cheesecake Factory.
Najlepsze miejsce na świecie z 50 rodzajami serników do wyboru.
Porcje mają tak ogromne, że prawie nikt nie jest w stanie zjeść jednego kwałka sam
Oprócz deserów mają też pyszne jedzenie i drinki.
Żeby dostać stolik w pt,sob,ndz trzeba czekać ok godziny.
I nie można robić rezerwacji.
Miejsce zdecydowanie z klimatem i jedno z moich ulubionych.

32/365
Kolejne jedzenie.
Znane wszystkim.
Subway.
Po raz pierwszy zaciągnęła mnie tam Patrycja, jak byłyśmy w Seattle i od tamtego momentu wolę wydać 5$ na giga kanapkę niż frytki i hamburgera w McDonku.
Tak więc dziś spotkałyśmy się z Pati na śniadanie i ploty właśnie w Subwayu.

33/365
Po dwóch tygodniach z zepsutym telefonem doczekałam się w końcu nowego.
I to nie byle jakiego.
Host kupił iPhone 4.
Większość z Was już przeczytała juz na facebooku(Blisko Do San Francisco Facebook Page)  jaki komentarz przy tym wygłosił.
Zacytuję ponownie:
 " no myślę, że go polubisz i jak byś chciała go zabrać ze sobą do Polski to mogę Ci go sprzedać za 600$.
A tak btw ja go kupiłem za 99 centów przy moim abonamencie ho ho ho. 
No, ale jeśli nie będzie Cię stać to rozważymy opcję oddania Ci któregoś z naszych bardzo starych iPhone'ów, jako prezentu na pożegnanie"...........


Ah, jestem wzruszona ich chojnością!
Spojrzałam tylko na niego i powiedziałam, że nie sądzę iż będę chciała go odkupić, bo jest to zdecydowanie za drogo.
Do tego poinformował mnie jeszcze, że muszę sama iśc kupić obudowę na ten telefon, a te są po ok 35$, bo skoro ja go będę używać i niszczyć, to ja odpowiadam za jego ochronę.
Owszem kupię obudowę, ale od razu dam im paragon do innych rachunków, żeby mi oddali za to kasę.
Na końcu podziękowałam mu tylko za nowy telefon i tyle.

34/365
Dziś wybrałam się do Oakland Museum of California.
Cała historia Golden State w jednym miejscu.
Bardzo mi się podobało i na pewno tam wrócę dokładnie wszystko poczytać, bo informacji było sporo.
Zdjęcie zrobiłam sobie na tle znaku, który stał na granicy z Meksykiem i ostrzegał o przebiegającyh emigrantach.